/ Прочитано:

3.153

Правата на жената во Римската Империја и во Византија

И тогаш, како и во новиот сегашен модерен свет, постоеле активисти кои гласно зборувале и се залагале за правата на жените, за неправдите кои им ги нанесувало општеството и за нивната обесправеност. Додека постоела Византија, жените стекнале голем број права и напреднале во рамноправноста со мажите. Овој почеток на стекнување на права кај жените ја сменил траекторијата на ова поле во западната култура која се развива и ден денес.

Византија

Откако Константинопол станал главен град на Римската Империја во 330 година, систематското угнетување на жените веќе било одлика на римската култура. Тоа било толку влијателен дел од културата и од начинот на живеење, што тешко се менувал со текот на времето. Но и тогаш, како и во новиот сегашен модерен свет, постоеле активисти кои гласно зборувале и се залагале за правата на жените, за неправдите кои им ги нанесувало општеството и за нивната обесправеност. Додека постоела Византија, жените стекнале голем број права и напреднале во рамноправноста со мажите. Овој почеток на стекнување на права кај жените ја сменил траекторијата на ова поле во западната култура која се развива и ден денес.

Во тоа време, голем број угледни граѓани гледале на жените како на нецелосни мажи, или  како на помали мажи од самите мажи, кои немале што да му понудат на општеството освен да ја продолжат својата биолошка функција на раѓање, грижа за домаќинството и грижа за децата.

Домашното насилство тогаш бил голем проблем и поради тоа активистите во Византија се залагале за охрабрување на жените да се борат против него и на каков било начин да им вратат на мажите кои ги напаѓале. Во врска со разводот на бракот, на жените не им било дозволено да се разведат од сопрузите доколку тие извршиле прељуба во бракот, а во однос на имотното право, жените не можеле да бидат сопственици на земја ниту пак можеле да ја наследат

Откако навлегла византиската култура во општеството, жените уживале повеќе права за разлика во Римската Империја. И покрај тоа што сè уште постоеле верувања дека жените не се рамноправни со мажите, сепак на некој начин имале повеќе права за разлика од порано.

Освен што како главен белег на жената останала функцијата за раѓање и чување на децата, т.е. родителската функција, во Византија жените можеле да наследат имот, но само во висина на нивниот мираз.

Семејното насилство, исто така, било поретко за разлика од порано, а жените имале право дискретно да се разведат од сопрузите без водење на поголеми спорови.

Постојат многу фактори кои влијаеле луѓето да го сменат своето мислење за жените и нивните права во Византија, меѓу кои позначајни се влијанието на христијанството, Јустинијановата кодификација и царицата Теодора, сопруга на Јустинијан Први, која била исклучително храбра и одлучна жена во тој период.

Христијанството влијаело врз системот на верувања кај луѓето оддалечувајќи ги од примитивните верувања во Римската Империја. Кодификацијата е од значење бидејќи во неа постојат писмени записи за правата на жените, а пак присуството на царицата Теодора имало улога во тој машки свет бидејќи таа ги срушила стереотипите за жените и за дотогашниот начин на живеење.